ความลับข้อนี้เป็นข้อที่จับใจปิงโกะมากที่สุดเลยจริงๆแล้วปิงโกะมีคำถามคำถามนึงที่คาใจตลอดมาว่า "ถ้าเราทุกคนต่างก็อยากจะมีมากๆใช้กันเยอะๆ ไม่พอใจก็ทิ้งๆไปแล้วโลกเดือดร้อนมั้ยแล้วมันจะใช่สิ่งที่เราปรารถนากันจริงๆเหรอ?
มาดูกันว่าหนังสือบอกอะไรเรา
เป็นเรื่องราวของราล์ฟกับปลาแซลม่อน ราล์ฟเล่าว่า... "เราใช้ชีวิตอยู่ที่บริเวณมหาสมุทรแปซิฟิกแต่ละปีจะมีช่วงที่ฝูงปลาแซลม่อนจะหลั่งไหลมาเราตั้งหน้าตั้งตาจับปลาเพื่อไว้เป็นอาหารในฤดูหนาวครั้งหนึ่งผมกับพี่และน้องผู้ชายลงเรือไปจับปลากับพ่อปลาเยอะมากผ่านไปไม่กี่ชั่วโมง ปลาเต็มเรือไปหมดเราตื่นเต้นกันใหญ่ อยากเอาปลาออกจากเรือ แล้วจะได้ไปจับใหม่เราบอกพ่อว่า พร้อมจะออกไปจับปลาอีกครั้งพ่อบอกว่า "ไม่ออกหรอก เราเสร็จงานแล้ว" เราถามพ่อว่า "ทำไมล่ะ มีปลาอีกเต็มเลยนะ" พ่อตอบว่า "เราได้พอแล้ว ต้องเหลือให้คนอื่นบ้าง" เราใช้เวลาสองวันถัดไปช่วยชาวเผ่าซ่อมแห พวกเขาจะได้มีปลามากพอเหมือนเรา"
ถึงตรงนี้ ปิงบอกอารมณ์ไม่ถูกเลย ปิงเล่าเรื่องนี้ให้น้องฟัง น้องบอกว่า..."เศร้าจัง" แต่ตัวปิงเองดีใจมาก ดีใจที่คนแบบนี้มีจริง ขอบคุณจริงๆ ^-^
บทสรุปของเรื่องปลาแซลม่อน คือการตวงรับให้เพียงพอต่อการกินเป็นสิ่งสำคัญแต่ที่สำคัญเช่นกันก็คือต้องไม่รับเกินความจำเป็นปลาเหล่านั้นไม่ใช่ของครอบครัวเราหรือแม้กระทั่งของชุมชนเรา แต่ถูกยืมมาจากคนรุ่นก่อนและถูกฝากไว้ให้คนที่ยังมาไม่ถึง "การให้" ก่อให้เกิดปิติสูงสุดเท่าที่มนุษย์พึ่งมีสิ่งที่หนังสือพยายามจะบอกเราอีก คือ
เรามีความสำคัญก็เพราะ"เราเป็นส่วนหนึ่งของอีกสิ่งที่ใหญ่กว่า"
เรามีภารกิจสำคัญของชีวิตมนุษย์ 2 อย่างได้แก่
1. ค้นหาตัวตน เราจะพบตัวเองโดยการซื่อตรงต่อสิ่งที่อยู่ในตัวตน
2. สลายตัวตน โดยการอุทิศชีวิตแก่การให้ ให้โลกนี้ดีกว่าตอนที่เรามาพบ นี่คือการเชื่อมเรากับอนาคตและโยงเราเข้ากับอดีต
ปิงเองต้องขอบคุณหนังสือ"ความลับ 5 ข้อที่คุณต้องค้นให้พบก่อนตาย"แบบหมดใจจริงๆ ขอบคุณที่ได้รู้จักกันหวังว่าโลกจะดีใจที่มีพวกเรานะ
ติดตามและพูดคุยกันได้ที่
Fanpage : www.facebook.com/PingkoTheSkeptical
สามารถดูบทความทั้งหมดได้ที่นี่ www.pantae.com/blog/Pingko
